Magician Morocco

Έχουμε διαβάσει και έχουμε ακούσει διάφορα για το Μαρόκο.Το μόνο σίγουρο είναι οτι υπάρχουν πολλές πληροφορίες και διαφορετικές εμπειρίες.Χαιρόμαστε που εμάς μας τύχαν τα καλύτερα.Αν κάποιος προσπεράσει την φτώχεια,καταννοήσει οτι ο τουρισμός είναι ο "κύριος" τροφοδότης των κατοίκων,σαφώς δεχτεί την θρησκεία και την πίστη τους σε αυτή και καταφέρει να αποφεύγει τους ενοχλητικούς με τακτ,δεν νομίζω να έχει άσχημες αναμνήσεις.Υπάρχουν τόσα να δείς,να γευτείς,που εμείς οδηγώντας τα βεσπάκια μας νοιώθουμε χορτασμένοι ήδη απ τις διαδρομές,χωρίς να "ξεσηκωνόμαστε" ιδιαίτερα στα αξιοθέατα των κάθε πόλεων,προτιμώντας την ξεκούραση κατά κύριο λόγο και δίνοντας χρόνο στην άνεση.

Μετά τη chefchaouen κινηθήκαμε προς Rabbat όπου θέλαμε να βγάλουμε τις βίζες της Μαυριτανίας.Πλησιάζοντας και μιας που μέχρι τώρα "βγήκαμε" φανατικοί του κάμπιγκ,προτιμήσαμε να μείνουμε έξω απ την πρωτεύουσα,μιας που δεν είχε κάμπιγκ η ίδια και έτσι κατασκηνώσαμε στην Κενίτρα,σαράντα χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας.Το κάμπιγκ δεν μας έκανε καμμιά εντύπωση,σε αντίθεση με την τιμή του που έβγαινε κοντά στα 64 ντιράμ και για τους δυό μας,ήτοι 6 και κάτι ευρώ η βραδιά και τα μηχανάκια δίπλα μας.Ο μόνος σκοπός μας ήταν να πάμε τη Δευτέρα 40 χλμ νοτιότερα στην πρωτεύουσα και να επιστρέψουμε με τις βίζες,όπως και έγινε.Πεταχτήκαμε με τη βέσπα μου αμφότεροι και επιστρέψαμε αυθημερόν χωρίς ιδιαίτερο κόπο με τις Μαυριτανικές βίζες ανα χείρας.Αφού επισκεφθήκαμε και εμείς τον κ.Κώστα Πιστικό και βγάλαμε φωτό μαζί του,έτσι για να πάρουμε λίγο απ την αύρα των φωτογραφιών που έβγαλε με τους Τεμπερίδη-Νέτου και the pin project, μας κατατόπισε σχετικά με τις βίζες της Σενεγάλης που διαβάζαμε διάφορα.Ακόμη δεν χρειάζονται βίζες για Σενεγάλη για τους Έλληνες.

Την Τρίτη το πρωί κινήσαμε για Φες,όπου είχαμε ακούσει για την μεγάλη Μεδίνα της.Φτάνοντας στο κάμπιγκ το απογευματάκι,μετά από 200 κάτι απροβλημάτιστα χλμ,πάθαμε με την ανάπτυξη που ετοιμάζουν στους Μαροκινούς.Εκτάσεις επί εκτάσεων,να χτίζουν ολόκληρες πόλεις σχεδόν.Κάτι μας θύμισαν όλα αυτά,αλλά τέλος πάντων.

Το τοπίο ήταν τόσο απόμακρο και τόσο άγνωστο στα μάτια μας που παρά τη χαμηλή θερμοκρασία,κοντά στους 4 βαθμούς οδηγούσαμε,μας συνέπερνε ολοένα και περισσότερο,όταν στην άκρη του δρόμου είδαμε να πετάγονται κάτι ζωάκια,ίσως σκυλιά υποψιαστήκαμε αλλά.........

Τα πιθήκια μας πήραν την καρδιά,όντας σαν μικρά ανθρωπάκια οι εκφράσεις τους μας προβλημάτισαν!Ρε μπας και είναι τίποτα μακρινά ξαδέρφια.Οι εικόνες απ τον μεσαίο Άτλαντα λίγο πρίν το Midelt ......